Kendi kendine

   

      Geceleri yazma alışkanlığım pek yoktur ama bu gece evde yalnız başıma oturup mandalina yerken bloguma bir şeyler karalamamın iyi olacağını düşündüm. Öyle gündemle alakalı fikirlerimi de yazmak istemiyorum. Aslında şu intihar meselesinde kafamdan geçen bir dolu düşünce var ama kaç gündür o kadar çok şey yazıldı ve bunları intihar vakaları ilgimi çektiği için o kadar fazla okudum ki boğazıma kadar tıkandım. Konuyla alakalı rastladığım en ufak bir cümle bile gürültü gibi geliyor. Bu olumsuz algıyla, onu onaylayan bir yazı da döşesem Mehmet'in bu dünyadan tiksinme nedenlerinden biri olmaktan öteye geçemediğimi düşüneceğim.

    Ben belki defalarca tekrar ettiğim gibi çok konuşan biri değilim. Eskiden konuşkan olmayı isterdim ama kalabalık bir ortama girince elim ayağım birbirine dolaşır, dilim boğazıma dürülür yapamazdım. Mecburen kendi kendimle konuşmayı seçerdim. Sadece kendi kendine bir şeyler anlatmak olsa yine iyi. Kendime soru sorar, kendim cevabını verir ve kendimin verdiği o cevabı beğenmeyip kendim düzelttiğim olurdu. Şimdi ise artık ne kalabalıklarla ne de kendimle konuşmaya arzum kalmadı. Hayal de kurmuyorum. O hep bahsini ettiğim ve ufaktan böbürlendiğim hayalci yönümü farkında bile olmadığım zamanlarda kaybettim. İlk ne zaman kendimle muhabbeti kesip, düşler diyarına yolculuk etmeyi bıraktığımı tam kestiremiyorum. İş hayatının ve annemle babamın sağlık yönünden kötüye gitmelerinin tetiklemesi mümkün. Biz uzun zamandır mahallemiz tamamen yıkıldığı için bir apartmanda yaşıyorduk ama  maddi durumlar iyiden iyiye kötüye gidince yeniden 2 katlı bir evin ışık görmeyen alt katına taşındık. Evin arka duvarı yerin altında kalıyor, ön cephesi ise maalesef hiç güneş görmüyor. Kara kapkaranlık bir ev olmasının üstüne ev sobalı. Annemle babam bu güneş görmeyen, rutubetli ve sobalı evde hali hazırda zaten var olan küflü alt yapıları da eklenince kısa zamanda kötürüm kaldılar. Annem ameliyat oldu ama hala yürümekte zorlanıyor babam ise çoklu organ yetmezliği yüzünden neredeyse her ay acile kaldırılıyor. Ev bir baştan bir başa antibiyotik, rutubet, sigara ve sidik kokusu içinde. Babam ezelden beri pis bir hergele ve sağlığını kaybedince iyice zıvanadan çıktı. Zavallı annemin hijyen mücadelesi olmasa bokunu ortaya bırakacak afedersin. Ve annemin yürümekte zorlanması da sefil hayatlarının üstüne tüy dikiyor. Garibim, engelli haliyle bu ihtiyar huysuzu zorla yıkamak, giydirmek, yedirmek, yatırmak, işettirmek zorunda kalıyor. Hayat annem ve babam için sürünmekle eşdeğer artık. Buna rağmen yaşama tutunma çabaları umut verici.

   Onların bu sefaleti benim iş hayatındaki çekilmez döngüme karışıyor. Annemle babamın muhtaçlığının sonucu benim bu işte çalışmam. Onlara bakabilmek, her ay bir medikal ihtiyaçlarını temin etmek uğruna işi bırakamıyorum.  Nerden bulaştığımı bilmediğim izbe bir dükkanda nerden türediklerini anlayamadığım manyaklıkta insanlarla uğraşıyorum. Sabahın köründe ayak ve ter kokuları sanki geçen yüzyıldan kalmış bir grup insanla minibüse binip çalıştığım semte geliyorum. Fırından bir simit alıp dükkanı açıyorum. Esnafa selam vermeyi, çay koyup kapının önünü sulamayı da unutmuyorum. Esnaf raconu bu, uymayanın parasını bozmazlar. Birbiriyle alakasız çeşitlilikte eciş bücüş şeyleri, yine aynı eciş bücüşlükte tiplere satmaya çalışmak bir yandan enteresan ve keyifli gelirken bir yandan da bulunduğum hayatı sorgulamama sebep oluyor. Ben kimim? Neden burdayım? Neden bu haldeyim? Bunlar kim? Bu şeyler ne? Önünde ve makatında delik olan bir külotu bir eşcinsele beğendirmek için deliklere parmaklarımı sokup işlevini tarif ettiğim bile oldu. 80 yaşındaki bir teyzenin diz kapağına inmiş memelerini toparlayıp bikini içine doldurduğumda. Erkeğiyle kadınıyla soyunmalarına ve giyinmelerine yardım ettim. Ellerime tenlerinden kir bulaştı.Yer yer çıplak gördüğüm ve giysi satma flörtleşmesi uyguladığım oldu. Bir müşteriden tokat yedim ötekinden küfür. Beriki mememi sıktı, buyanki götümü. Sarhoş bir adam üstüme devrildi, bir başkası bıçak çekti gece 11 di ve dükkanda yalnızdım. Üç kere dükkan soyuldu. Telefonlarımız çalındı.  Dükkanda barkod ve kamera sistemi olmadığından giyen kaçtı giyen kaçtı. Vitrin mankeni giydirirken orgazm oldum bir keresinde. Manken epeyce yakışıklı bak yalan değil.

  Yani hayatım bir anda hiç beklemediğim bir düzleme girdi. Böyle dümdüz gidiyorum. Fazla konuşmadığım, hayal kurmadığım, dert paylaşmadığım, annemin ilaçlarını almanın dünyanın en değerli amacı olduğu bir hayat. Babamın bağırsaklarını boşaltmasını telefonla birbirimize bildirdiğimiz, çişinden kan gelmemesini alkışladığımız, osuruklarını yazdığımız absürd, kokuşuk bir evrende dolaşıyorum. Kötü diyemem. Kendince küçük çok küçük mutluluklar barındırıyor. Bir yandan da kenarda ölümün sessiz bekleyişini de görebiliyoruz. Büyük korkular içinde ister istemez küçük şeyler aranabiliyor. Evvelden diyordum ki Peru'ya gitsem, Yeni Zellanda ya varsam onu giysem bunu yesem şunu sevsem falan filan. Şimdi ah diyorum annem ve babam merkezi ısıtmalı bir evde uyusa, annemin güneş gören bir bahçesi olsa, ipler alsam renk renk de pencerenin önünde bağdaş kurup atkılar, kazaklar ve şu eski moda paspaslardan örse. Huzur bulsa. Huzur bulsam. Hayal kurmuyorum da kurarsam da işte bunlar geliyor artık aklıma. Kendimle alakalı hayalleri ve kendimle konuşmayı bırakmak beni biraz ürkütüyor ve üzüyor doğrusu. Kendimi iyice umursamaz oldum. İhtiyaçlarımı isteklerimi iteleyebildiğim kadar iteledim. Geçen saçlarımın kırıklarını görünce tuttum bu saçları tutam tutam kestim. Kısacık yaptım. Görenler asi olmuşsun diyorlar. O asilikten değil yav umursamamazlıktan. Umursasam kuaföre giderdim. Bir gün kendimi toparlayacağım, hiç kimsenin aklına gelmeyecek hayallerime döneceğim ve uzun zamandır sohbeti kestiğim kendimin halini hatrını yeniden soracağım. Saçlar da uzar zaten bilirsin kökü bende.

Gece gece öyle bi döküneyim dedim. Ne anlattım doğru mu yaptım bilmiyorum.  Keşke ara sıra gelip kısa kısa yazsam şuraya. İyi gelmiyor gelmesine de şey olur belki ilerde, okurum gülerim, aaa bak o zaman şu bu olmuş derim. Uyuyayım madem.

ayrıca: blogumu sakıncalı içerik diye şikayet etmişsiniz? neden ispiyonculuk canım? anlatsana biraz? allah büyük dert vermesin kardeşim, senin hayatın da zor tabii