istesem o dakka blog yazmayı bırakırım !

diye az dayılanmazdım ama işin aslı öyle değilmiş. Blog yazmadığım daha doğrusu yazamadığım günlerde gece gündüz sayfa sayfa blog yazmaya devam ettim, beynimin A4 lerine. Ama sabah kalktığımda elde ne yazı vardı ne bişey, kaldım öyle öğsüzler gibi. Bu işi bırakmak her dayının harcı değil güzelim, bırakılmıyor, bırakılamıyor. Kafelerde yasaklansa kapının önüne iskemle atar orada tüttürürüz bloğu valla.


Şu anda bırak kadınları dişi sandalyenin bile giremediği bir internet kafede, ensemde kantır oynayan erkeklerin arasındayım. Arada banada ateş ediyor "fire in the hole" diye bağırıyor bu ismail yk klanı osuruk ahalisi.(umarım bu yana bakmıyordur az önce yanımdaki osurdu haliyle tüm kafe cemaatini osuruklu olarak damgalamama o sebebtir. bir laf var "bir tırkı dana bir nahırı boklar" diye o hesap)

Nerede olduğuma gelince; şehir sembolü "turp" olan bir kasabadayım (deminki osuruk hadisesini yeterince açıklayan bir sebze) Burada senede bir kere turp festivali düzenleniyor "turup gibiyim turup" yarışmasında kasabanın güzeli falan seçiliyor. Yedikleri turpların gazını da boşa israf etmemişler bir takım tesisler kurmuşlar; kaplıca, değirmen, şeker fabrikası gibi tesislerin enerjisini bizzat turp yiyenlerden temin ediyorlar, geğirmek ve bilimum gaz salgısı hiç bu kadar ülke ekonomisine fayda sağlamamıştı.

Aman be ne anlatıyorum ben ? şimdi konu niye turp? bu mu yani bir aydır blog yazmama nedenim? turp mu??? Değil yav değil işte beni bilirsin bi çene bi çene, açıldımıydı parkta oturan neneler gibi; kuyruğuna kurt düşen koyunlar kurtlardan nasıl kurtarılıra kadar giderim.

(internet cafedeki son 20 dakikam)

Almanya'dan kesin dönüş yapan dayım ve "bu köy niçin köy gibi kokuyor şahin!??" diyerek bana kendinden eğlencelik malzemeler veren karısıyla medeniyet denen tek dişi kalmış canavarın hiç uğramadığı orta anadolu'da şamatalı bir gezi halindeyim. (sosyete neden tibet'e gider ki? işte türkiye'nin tibet'i buralar, çok vakte kalmaz buda'ya ulaşmazsanız biraz sonra aşağıdaki satırda adı geçecek armut ağacında yorum onaylamak nasip olmasın)
Yani evimizde değilim, internetim yok, cep telefonum sadece yosma teyzenin (adı yosma olan bir teyzeye şaşırma burada adı hafiye, eşe ve köşe olan başka teyzelerde var) armut ağacının 3. dalında çekiyor. Kaç insan armut ağacının tepesinde blog yorumu onaylarsa ben o kadar insanım, ben o kadar armutum ama bu sene armutlar hiç iyi değil. Hazır küçük emrah dramına düşmüşken aklıma geldi, sahi paramda yok benim! Köy köy dolaşıp eşek ölüsü arıyorum ki nalını mıhını sökerde pazarda satarım diye. Te o kadar eşeğim!

Daha anlatacak yazacak çok şey var, buraya anlatmasam bile sabaha kadar pireli itler gibi debelene debelene duvarlara anlatıyorum zaten. Şimdi gideyim kafedeki tek güzel şey olan hatta bir aydır gördüğüm en güzel şey olan kasadaki çocuk "bitti bitiyor" bakışı atıyor, ee hadi siminya' da gitti gidiyor zaten...

foto