Blogger; bu iş için iyi biryer ama bazı kişiler kendini fazla kaptırmışa benziyor.Biz gazeteci değilizki,blogcuyuz. Blog ne ? Günlük... Günlük ne ? Sen... İstisnalar var bişey demedik.
Hergün harala gürele yazı yetiştirmek; okunmak, yazmak, okunmak, en iyi olmak, gibi kaygılarla yazdıkça, hırslanır insan, hırslandıkça kendinden acayip uzaklaşır, uzaklaşırda arkasını döndüğünde, sırtındaki heybesine kadar yitirmiş olduğunu anlar. Burası blog lan ! şu meşhur Mariana çukuru gibi dev bir çukur. Kimler geldi , kimler geçti buralardan. Bir şey olamadılar hatta çok şey yitirdiler.Kimseyle sorun yaşamak zorunda değilsin, kimse senin önüne engel koyamaz.En fazla seni görmezlikten gelebilir yada seçer.Sebze fabrikasındaki işçilerin; bu çürük, bu iyi, bu çürük, bu iyi diye seçmesi gibi.Seçip seni kendi çürük sepetine postalar.Bırak seçsin allahın sopası yok ! Birgünde sen ona sebze muamelesi yaparsın.
Büyüyünce İç hastalıklar uzamanı olucam derdim hep :} Şuan ki okuğum bölüm aldığım eğitimler kendimi geliştirdiğim alanların uzaktan yakından İç hastalıklarla alakası yok bakalım çocuklar olursa ne söyleyecekler?
YanıtlaSil